Και να ’ταν οι ώρες όλες
στριμωγμένες σε μια αγκαλιά
Και να ’ταν τα φιλιά εδώ
στην άκρη έτοιμα…
Και να’ταν
ξέξασπρες οι παλάμες
για να χαράζεις τη μοίρα σου
Και να ήταν ιριδίζων ο ουρανός
και χρυσαφιά η θάλασσα
Και να έρχονταν καμιά φορά
τα άδικα τα πάνω, κάτω.
Αχ, και τη θέση μας να δίναμε λιγάκι
στους νεκρούς που αγαπήσαμε!
Και να ‘ταν μια σταλιά χαρούμενο
το βλέμμα της εικόνας,
και ο δεκαπενταύγουστος διπλός,
κι ο κόκορας ξυπνός τα βράδια ,
και η χαρά παντοτινή
- έστω κάθε πρωί …
Χρόνια καλά !
Θεοδώρα Π.
Ταξιδιάρικος ο λόγος σου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα θέλει και ρώτημα σε ποιο νησί με πάει;;;
Ευαίσθητή μου ψυχή,φίλη μου καλή,
ΑπάντησηΔιαγραφήσ'ευχαριστώ για την ομορφιά με την οποία στόλισες το πρωινό μου.Απ'όλα αυτά που εύχεσαι εγώ θά'θελα έστω για λίγο,'νά'ρχονταν τα άδικα τα πάνω κάτω',για να γαληνέψει για λίγο η ψυχή μου.
Το συγχαρητήρια το θεωρώ πολύ μικρό,για να στο πω,σε παρακαλώ όμως συνέχισε να μας χαρίζεις λίγο απ'τον πλούτο που κρύβεις μέσα σου.
΄Χρυσούλα
Ευαίσθητή μου ψυχή,Ρούλα μου καλή,σ'ευχαριστώ για την ομορφιά με την οποία γέμισες το πρωινό μου.Απ'όλες τις επιθυμίες σου εγώ αυτή τη στιγμή θά'θελα έστω για λίγο 'νά'ρχονταν τα άδικα τα πάνω κάτω',μήπως και γαληνέψει λίγο η ψυχή μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο συγχαρητήρια το θεωρώ πολύ λίγο για να στο πω,σε παρακαλώ,συνέχισε να μας δίνεις απ'αυτόν τον εσωτερικό σου πλούτο,τον χρειαζόμαστε.
Σούλα