Παρασκευή 6 Απριλίου 2012

Γυναίκα και Άνδρας

Γυναίκα-& Άνδρας
 
 Η γυναίκα  ερρύη                                                                          Ο άνδρας  πηγάζει

τα κάλλιστα:                                                                                  τα άριστα:



Κόβει κομμάτια                                                                              Δαμάζει τ’ ατίθασα

τον ομφάλιο λώρο                                                                         βουκεφάλια οράματα.

για να μην στραγγαλίζομαι.   

                

Αψηφά την οργή του αφέντη                                                      Βαδίζει μοναχόβροτος

κι  αγκαλιάζει  κρυφά απ’ τη μάντρα                                          ως μελ αχρ οινός άγγελος

και τα δικά του εξώγαμα. 



Διώχνει απ’ τη φωλιά της την άνοια                                          Φαντάζει εμβρόντητο παλίμψηστο

για να θρονιάζει πάντοτε εντός της                                            μονής Βατοπεδίου

συναισθηματική η ισορροπία.



Χαράζει πάνω στη σάρκα της                                                     Προπέμπει και ψυχοδέχεται

πυρωμένους μαύρους σταυρούς                                                  στο νεόκοσμο

να ξορκίσει τους βιαστές.



Δαγκώνει τις ρόγες στα δάχτυλα                                               Όλο διδάσκει

να ταΐσει  με αίμα                                                                         και ποτέ δεν μαθαίνει…

τα πεινασμένα τα παιδιά του Πειραιά…











*****************************************************************************************









η Γυναίκα                                                         ο Άνδρας





Συντονίζει τους χτύπους της Καρδιάς         Καταθέτει το είναι στα πόδια της


στον ήχο της δικής του                                  χρυσό, λίβανο και σμύρνα


για να πορεύονται εν άλω





Πατάει ως παιχνιδιάρικο                                Κολυμπά μόνο στο βυθό της ευαισθησίας


ουράνιο τόξο                                                    και συλλέγει ανεμώνες στους Καιάδες


με το αριστερό πόδι





Με ανέμπνευστο τρόμο                                   Κερί που ρέει ολόγυρα


απωθεί τα γέρικα                                            απ’ τη σφοδρότητα της επιθυμίας


καλοτυχίζοντας τα μαγικά





Εκπέμπει                                 Δουλεύει σαν είλωτας πολύ στη Σπάρτη


απολαυστική Οικειότητα                                                     και δίχως ανασασμό στα αμελέ ταμπουρού


με αρχαϊκό, διορατικό χαμόγελο





Και πλάθει όνειρα-σχήματα                         Και πίνει κάθε πρωί έναν καφέ


σαν κοκοράκια                                            παρέα με το Χάρο


ή και αναρίθμητα σμήνη πουλιών.





Από τον Ομφαλό της                                     Από τις Πλάτες του


αρχίζει το  ΄Ο λ α ,                     αρχίζει το Δ ε ν,


και ατελεύτητα


κα  ↓                               ↑νει.


τε  ↓                 ↑ βαί


βαί  ↓           ↑ νε


νει ↓.     ↑ Α





*****************************************************************************************

Εσύ φυτεύτηκες εξ αρχής


κυπαρίσσι


Μακριά, ψηλή η σκιά σου


Κι όσοι στοιχίζονται εκεί,


Χειμώνες, καλοκαίρια,


μπαίνουν σε ευθεία μοναχική


Και στoιχειώνουν σαν σκιάχτρα




Μεγάλωσα ως φθινόπωρα καρποφόρα


Κύκλος οι άνθρωποι στα φύλλα-μήλα μου


Που κι άγουρα


Κάθε άνοιξη


Αφήνουνε δροσιές και ευωδία


Να γεύονται


Οι Παραδειζόμενοι







*****************************************************************************************












5 σχόλια:

  1. ...αισθητικά "Καλλίγραμμο" και καλογραμμένο! Καλή βόλτα στη blog-όσφαιρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ...αισθητικό, "καλλίγραμμο", καλογραμμένο! Καλή βόλτα στο διαδικτυακό σύμπαν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συνχαρητηρια ! Εχουμε αναγκη αυτες τις σελιδες να μας ανανεωνουν!!! Και παλι συνχαρητηρια!!! Μαρια Στεφανου

    ΑπάντησηΔιαγραφή